Signalen schoolmoeheid

Leerlingen die schoolmoe zijn herken je door verschillende signalen die deze leerlingen uitzenden. Het ene signaal zal vlugger worden opgemerkt dan het andere, maar toch moet je hierop attent zijn als leerkracht. Als leerkracht kan je deze signalen herkennen door groeigesprekken met leerlingen te doen. 

Elk kind is anders en zo vertaalt schoolmoeheid zich in ander gedrag. Sommige vertonen zelfs geen signalen en houden zich onder de radar. Meestal zijn de leerlingen die zich onder de radar houden de leerlingen die wel nog naar school komen om hun vrienden en vriendinnen te blijven zien. Anderen vertonen dan weer wel merkbaar gedrag zoals: klagen over school, regelmatige afwezigheid, dalende cijfers, gedragsproblemen op de school (vandalisme, onhandelbaarheid, ...), slapen tijdens de les, spijbelen, ziekte veinzen, hun punten tellen om met de minste inspanning een A-attest te behalen.

Spijbelen is het meest zichtbare signaal dat de leerling met een persoonlijke situatie worstelt, of met de schoolse context. Pas wanneer er wordt gespijbeld heeft de school meestal pas door dat het niet meer aangenaam is op school. In het begin kan dit nog redelijk onopvallend zijn.  Op school krijgt men in de agenda vier afwezigheidsbriefjes van telkens drie dagen. Kinderen die schoolmoe zijn zullen deze briefjes ook al zeer snel gebruikt hebben. Zonder dat de school of de leerkrachten zich hier vragen bij gaan stellen.

Nadien start dan het vaak afwezig zijn, wettelijk of niet. Sommige kinderen doen zich ziek voor en gaan telkens naar de dokter, anderen gaan niet naar de dokter. De onwettelijke afwezigheid is niet altijd een gevolg van gedragsproblemen. Het kan ook dat het kind zich onveilig voelt op school en afwezigheid hierbij een betere oplossing lijkt. Zoals bijvoorbeeld een kind dat gepest wordt op de school.

Ander signalen die ook heel vaak voorkomen maar minder zichtbaar zijn.

De eerste signalen die leerlingen met schoolmoeheid ondervinden is een moeilijke aansluiting vinden bij leeftijdsgenoten. Door deze moeilijk aansluiting voelen ze zich niet op hun gemak in hun klasgroep. Daarnaast zijn ze vaak zowel buiten als binnen school lichtgeraakt. Thuis kan dit zich uiten in huilen. Ze zijn minder actief aanwezig in de lessen, ….